: 102 λεπτά. : 01-12-11
Μια τυχαία συνάντηση στο κέντρο της Αθήνας, θα θυμίσει στον 60άρη πλέον Λάζαρο Λαζάρου τα Χριστούγεννα που πέρασε στο στρατόπεδο Βάτη του Έβρου, στις αρχές της δεκαετίας του '70. Ενώ όλη η μονάδα ασχολούνταν με τις προετοιμασίες της χριστουγεννιάτικης γιορτής, το μυαλό του υπολοχαγού Στέφανου Καραμανίδη (Γιάννης Στάνκογλου) ταξίδευε αλλού. Άνθρωπος κλειστός κι αγέλαστος, είχε μονάχα μία επιθυμία. Να ζητήσει σε χορό τον ανομολόγητο έρωτά του, τη Ζωή (Βίκυ Παπαδοπούλου), η οποία ήταν σύζυγος του αντισυνταγματάρχη Μανώλη Λόγγου (Γιάννης Μπέζος). Επειδή όμως δεν ήξερε να χορεύει, ο υπολοχαγός επέλεξε να ζητήσει τη βοήθεια του Λαζάρου (Αντίνοος Αλμπάνης), ενός καλλιεργημένου αλλά συνεσταλμένου φαντάρου. Η γνωριμία ανάμεσα στους δύο άνδρες θα είναι σύντομη αλλά έντονη και θα οδηγήσει σε μία σειρά γεγονότων που κορυφώνονται με ένα ταγκό, το «Τανγκό Των Χριστουγέννων»...
Ένα από τα πιο αναγνωρισμένα μυθιστορήματα του Γιάννη Ξανθούλη έρχεται στη μεγάλη οθόνη, με τον Νίκο Κουτελιδάκη στην καρέκλα του σκηνοθέτη (για πρώτη φορά μετά από μεγάλη - τηλεοπτική κυρίως- καριέρα). Και αν κάτι ξεχωρίζει από τα πρώτα κιόλας πλάνα, είναι πως μπροστά μας ξεδιπλώνεται μια άρτια ταινία.
Με προσεγμένη παραγωγή, το
«Τανγκό Των Χριστουγέννων» καταφέρνει σε αντίθεση με άλλες, πιο "ανέμελες", προσεγγίσεις να χτίσει με τρόπο ανεπιτήδευτο αλλά τόσο ρεαλιστικό την μουντή ατμόσφαιρα στο εσωτερικό ενός στρατοπέδου. Λάσπη, βροχή, υγρασία, ελάχιστες αχτίδες ήλιου, άδειοι χώροι και ψυχρά κτίσματα φωτογραφημένα από την ψηφιακή κάμερα
RED ONE, τις δυνατότητες της οποίας θαυμάσαμε για πρώτη φορά στο «Μαύρο Λιβάδι». Η ατμόσφαιρα βέβαια δεν οφείλεται αποκλειστικά στην αισθητική της κινηματογράφησης ή στην μουσική επένδυση από τον Γιάννο Αιόλου που υπογραμμίζει (κάποιες φορές υπέρ το δέον) όσα συμβαίνουν επί της οθόνης. Το βιβλίο και κατ' επέκταση το σενάριο, προσφέρει μια εξαιρετική πρώτη ύλη πάνω στην οποία βαδίζει η πρωταγωνιστική τετράδα.
Ξεχωρίζει ο Γιάννης Στάνκογλου στο ρόλο του υπολοχαγού Καραμανίδη, που μέσα στην ερμηνεία του συνθέτει ισόρροπα την αμηχανία, την επιφυλακτικότητα, την ψυχρότητα αλλά και την εσωτερική φλόγα ενός κρυφού πάθους. Δίπλα του ο Γιάννης Μπέζος αφήνει πίσω τις τηλεοπτικές κωμικές μανιέρες που τον καθιέρωσαν (με εξαίρεση ελάχιστες και μάλλον αχρείαστες ατάκες) υποδυόμενος τον παγιδευμένο στην παραμεθόριο αλλά κυριότερα σε ένα προβληματικό γάμο αντισυνταγματάρχη Λόγγο. Η Βίκυ Παπαδοπούλου προσωποποιεί το σαγηνευτικό αντικείμενο του πόθου ενώ ο Αντίνοος Αλμπάνης προσπαθεί να διαχειριστεί τις διαφορετικές πτυχές του χαρακτήρα του, όχι πάντοτε με απόλυτη επιτυχία.
Για να είμαστε όμως δίκαιοι, ενώ το "Ταγκό" παίρνει άριστα ως προς την ατμόσφαιρα και σχεδόν άριστα για τις ερμηνείες, χάνει πόντους σε κάποιες λεπτομέρειες που φαινομενικά θα μπορούσαν εύκολα να είχαν διορθωθεί. Αρχικά η σκηνοθετική επιλογή να υποδυθούν οι ίδιοι ηθοποιοί τους χαρακτήρες τους σε μεγάλη ηλικία δεν πείθει παρά την δουλειά στον τομέα του make up. Κυριότερα όμως δεν μπορούμε να παραβλέψουμε, την κάπως άγαρμπη επιτάχυνση της ιστορίας όσο πλησιάζουμε το τελικό κρεσέντο, αφαιρώντας από την επιζητούμενη αληθοφάνεια.
Σε τελική ανάλυση το φιλμ δικαιούται τον παλιομοδίτικο χαρακτηρισμό "ταινία με υπόθεση", όπως ίσως θα έλεγε και ο ίδιος ο Γιάννης Ξανθούλης. Πέρα από τις ταμπέλες όμως, το
«Τανγκό Των Χριστουγέννων» μπορεί επάξια να απευθυνθεί στο ευρύ κινηματογραφικό κοινό, ποντάροντας στο συναίσθημα χωρίς να καταφεύγει σε εκείνες τις ευκολίες που θα οδηγούσαν σε ένα γλυκερό και μελό αποτέλεσμα.
cinemanew
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου